هرچه مدرسه را با نشاط‌تر کنیم، دانش‌آموزان و فارغ‌التحصیلان موفق‌تری را تحویل جامعه می‌دهیم. این شادی می‌تواند همان 
نشاط علمی باشد که به دست معلمان و مسئولان آموزش و پرورش تحقق می‌یابد. این گزارش پیشنهادهایی را برای داشتن مدرسه‌ای با نشاط ارائه می‌دهد و تأکید دارد که باید در کیفیت کار مؤسسات آموزشی تجدیدنظر کرده و به شاخص‌های نشاط در چارچوب آن مفهوم بخشید چرا که اگر قرار است پیشرفتی در جامعه حاصل شود، باید از مدرسه آغاز کرد. مدیر مدرسه عامل بسیار مهمی است که می‌تواند جمعیت زیادی را تحت تأثیر قرار دهد. مدیر می‌تواند مدرسه را به یک جایگاه ارزشی مبدل کرده و با راهکارهای مختلف و با ایجاد شادی و نشاط، مدرسه را جایگاه رشد و بالندگی دانش‌آموزان کند و به آنها احساس اعتماد، سربلندی، توانایی و غرور هدیه دهد.
نسل جوان به محرک‌هایی که نشانه‌های زیبایی و سرزندگی و شادابی در آنهاست تمایل و علاقه بیشتری نشان می‌دهند. تأمین نشاط و شادابی در محیط ابتدا از مدرسه آغاز میشود لذا ایجاد نشاط و شادابی در مدرسه از ورودی مدرسه تا داخل کلاس‌های درس، ضروری است.
با نشاط کردن فضای فیزیکی مدرسه، موجب افزایش کارآیی و یادگیری در دانش‌آموزان میشود و ایجاد روابط انسانی مطلوب میان ارکان مدرسه ضروری است. زیرا شرایط مطلوب کار موجب تقویت روحیه معلمان و افزایش میل و رغبت و علاقه آنان به کار و غرور و افتخارشان در سیستم مدرسه خواهد شد.
معلم، دانش‌آموز و مدیری که از کار خود لذت نمی‌برند در حقیقت کاری نمی‌کنند. افراد زمانی بهتر کار می‌کنند که از آن احساس لذت داشته باشند.
معلمانی که از روش‌های فعال تدریس استفاده می‌کنند، کلاس‌های شادتری دارند. مشارکت دانش‌آموزان در درس و آموختن، آنها را از کسالت و بی‌حالی خارج و شادابی و نشاط را در آنان تقویت می‌کند.
آموزش و پرورش ارزش‌های انسانی همچون ایمان، عشق، امید و جوانمردی به کودکان و دانش‌آموزان آنان را در راه تحصیل موفق‌تر می‌کند و این ارزش‌های انسانی را می‌توان با سادگی و جذابیت و با استفاده از کتاب‌ها، فیلم‌ها و نمایش‌ها به دانش‌آموزان آموزش داد. ایجاد رابطه دوستانه با کودکان و نوجوانان و معرفی الگوهای مناسب و تشویق کردن و ارزش‌گذاری برای ایجاد حس عزت و اعتماد به نفس و در نتیجه احساس لذت و شادی از فعالیت به عنوان یکی از ارکان آموزش باید مورد توجه قرار گیرد.
آموزش روابط اجتماعی نیک به دانش‌آموزان و توجه به معیارها و ملاک‌ها و عوامل شادی‌آفرین در سنین مختلف مهم‌اند زیرا برآورده شدن احتیاج‌های اساسی جسمی و روانی در دوران کودکی عامل وجد و سرور است.
در دوران نوجوانی پذیرش از سوی اعضای خانواده و گروه همسالان و نیز ابراز موفقیت در کارهای شخصی و امور تحصیلی شادی‌آفرین است و در جوانی و بزرگسالی، کسب مهارت‌های لازم برای تصدی شغلی، پیشرفت در کار و تحصیل، موفقیت در کارهای هنری و ورزشی احساس وجد و مسرت را به ارمغان می‌آورد.
از سویی دولت نیز برای افزایش شادی میان افراد جامعه، به ویژه در میان کودکان و دانش‌آموزان بهتر است:
الف ـ از پخش برنامه‌هایی که مروج خشونت‌اند جلوگیری کند.
ب ـ به رسانه‌های جمعی کمک کند تا محبت را ترویج کنند و مبلغ زندگی متعادل باشند.
ج ـ تکریم و سپاس از طبیعت را آموزش دهند و روش زندگی افرادی را تبلیغ کنند که الگوی خدمات ایثارگرانه بوده‌اند.
دـ شغل، بهداشت، درمان و هزینه‌های معیشت مردم را تأمین کند تا نگرانی آنان در این زمینه از بین برود.
هـ ـ به آموزش این نکته که تلاش فی‌نفسه ارزشمند است و کار و کوشش باعث برخورداری از بهداشت روانی مناسب میشود، بها دهد.
درباره این سایت